gülten akın

23 ocak 1933 yozgat doğumlu şair, avukat, öğretmen. şiirlerinde ilk etapta aşk, ayrılık, doğa ve özlem konularını işleyen, ikinci dönemde ise özellikle 80 sonrası toplumsal sorunlara eğilen akın, 4 kasım 2015'te ankara'da hayatını kaybetmiştir.

ah kimselerin vakti yok durup ince şeyleri anlamaya. dizelerinin sahibi olan şair

"ah, kimselerin vakti yok durup ince şeyleri anlamaya kalın fırçalarını kullanarak geçiyorlar evler çocuklar mezarlar çizerek dünyaya."

" inadın anlamı yok ölünüyor ben bilmezden geliyorum."

"beni sorarsan; kış işte.."

"hüznümle vedalaşmayı, bana öğretmediler... "

"bu perişan halime sebeptir. senin unutmuşluğunu affetmeyeceğim."

"seni sevdim, seni birdenbire değil usul usul sevdim “uyandım bir sabah” gibi değil, öyle değil.. "

gülten akın'ın 1977'de odtü'de öldürülen ertuğrul karakaya için yazdığı ağıttır.. gökte bulut yan yan gider yaralarından kan gider töresi batası dünya kahpe kalır şahan gider ortadoğunun dumanı jandarma bilmez amanı ertuğrul'a düğün ettik ot biçim, orak zamanı ortadoğunun yolları gide gide kavuşuyor ertuğrulu vuran faşist albaylarla konuşuyor osman seni osman seni yoz yetirmiş ustan seni vururlar mı arkasından sizde "arkadaş" diyeni halkın bağrından biçtiler birer birer hepimizi başarmadan ölmek yoktu böylem'ettik kavlimizi hasına canım hasına haber salın babasına okulda bir yiğit ölmüş kuşlar dönüyor yasına yavan yerdi yavan değil sabırlıydı söven değil hayata tümüyle tutkun bir şey seçip seven değil kapılara faşist gelmiş var mı demiş, sor mu demiş ankaranın kanlıları ertuğrulu vur mu demiş salihliden çağrılıyor kazma kürek deriliyor düğününe varacakken ölüsüne varılıyor yumasalar yumasalar yol üstüne komasalar bilen olur bilmez olur garip öldü demeseler doğruya yiğit doğruya canavar girdi sürüye ölür mü yiğit olanlar ertuğrul benzer diriye.

"bir bile değildim, hiç oldum ne utanç kaldı, ne korku, ne bağ aşkı istedim öyle yürekten istedim, yürek eridi"

"seni sevdim, seni birdenbire değil usul usul sevdim “uyandım bir sabah” gibi değil, öyle değil nasıl yürür özsu dal uçlarına ve günışığı sislerden düşsel ovalara susuzdu, suya değdi dudaklarım seni sevdim mevsim kirazlardan eriklerden geçti yaza döndü yitik ceren arayı arayı anasını buldu adın ölmezlendi bir ağız da benden geçerek soludum, üfledim,yaprak pırpırlandı ağustos dindi seni sevdim, sevgilerim senden geçerek bütünlendi”

“benim de kollarım bağlı senin kelepçenle sağ elim tutmuyor tutmuyor yitirdim büyümü, şiirlerim uçtu solum yetmiyor.”

“beni sorarsan kış,işte.”

Kendisi hakkında uzun uzun ne kadar değerli bir insan olduğunu en kısa zamanda yazacağım şair. Kadınlar şiir yazamıyor diyenleri utandıracak kadar güçlü dizeleri vardır. Şimdilik sadece meraklısı için, tüm şiirlerini okuyabileceğiniz toplu şiirleri: (bkz: Kırmızı Karanfil) (bkz: Ağıtlar ve Türküler) (bkz: Uzak Bir Kıyıda) Bir de hazır elime almışken minik bir dize bırakayım, "Ağaçtan maviden denizden uçar Kendinden uçamaz kuş"

kadınlar şiir yazamıyor diyenleri utandıracak bir şair. çok tanınmaz, çok okunmaz, misal bir sahafa çok az kişi gülten akın'ın ilk baskı kitabı var mı diye sorar. hemcinsleri olan nilgün marmara veya didem madak gibi dizeleri şiirilerinden cımbızla seçilerek her fotoğrafın altına kondurulmaz. belki de bu yüzden hiç bilmeyenlerce adı ilk duyulduğunda dudak bükülür. oysa benim için...üç cilt olan toplu şiirler kitabının her cildini ayrı ayrı benim için çok özel olan dönemlerde okumuştum. bu yüzden benim için o... belki kadın olması bir kenara, tüm naifliği bir kenara, bir de evrensel değerlere sahip olduğuna inandığım bir hukukçu olduğu için benim için o... açıklayamıyorum. en iyisi onun cümleleriyle ifade edeyim bendeki yerini. "benim bir nokta kırılmışlığım gözlerimin ardında büyür durur" dediği için, ne zaman bir şey kalbimi sıksa ve gözlerimi doldursa aklıma geliyor kendisi. veya ne zaman insanlara verdiğim kadarını alamayıp onların bencilliğiyle incinsem hatırlıyorum. "şimdi insanların yalnız kolları var ve ben delice bir şey istiyorum şimdi insanların yalnız kolları var ve ben başımı koyuyorum." kendimi kimi zaman gereksiz bir fazlalık gibi hissettiğim anlarda anımsıyorum, o da bunu bir yerde hissetmiş olmalı ki şöyle demiş : "geçerken karışmış gibiydi birisinin çektiği fotoğrafa" insanlık için küçük, kendim için büyük bir şey yapmıştım. gidenin ardından kapıyı sımsıkı kapatabilmiştim. gelme diyebilmiştim. bu gücü kendime onun dizeleriyle aşıladım. "beni dünyadan ötelere götürdün kollarımı bağladın dur dedin tuz kokan geceler dur dedi durdum bekliyorum, gelme ... şimdi kavramların ve cümle rüzgarın dışında durdum bekliyorum, gelme." ne zaman geçecek nasıl geçecek diye ağladığım anlarda cevabını kendisi verdi bana farklı farklı şiirlerinde. hepsi içimi umutla doldurdu. "nasıl ve nerden, bilmeyeceksin bir bekleyiş, bir unutuş, bir efkar sonra yeniden yeniden yeni baştan kızaracak elmalar" "'acı acıya, su sancıya' der aslı köylolan acı acıya, su sancıya ki yok ola, bir daha tadılmaya" "ah demem çün bilirim ne gelir ardından gecelerin çözülür, çözülmez sandığın kördüğüm unufak olur bukağı" kendimi sayesinde alaca dağlarda sarı çiçek hissediyorum. "alaca dağlarda sarı çiçek açar kimse duymaz sabaha kadar alaca dağlarda sarı çiçek sevgisinden yalnızlığından korkar .... korkar sevgisinden yalnızlığından eğilir toprağa toprağa alaca dağlarda sarı çiçek bekleyin her gece bekleyin bekleyin bir gün unutulmuş bir aynadan bütün sevgiler size geri dönecek. " son iki dizesi hafızamın baş köşelerindedir. çünkü biliyorum, inanıyorum, bütün sevgiler bir gün bana unutulmuş bir aynadan geri dönecek. ve... "siz dayanılmaz bir 'günaydın' sınız sabah sabah insanı ayağına getiren hiç yoktan dünyayı kendini sevdiren siz çocuk ağızlı bir 'günaydın'sınız" dediği için ben o çocuk ağızlı günaydınımı arıyorum. biliyorum ki bir gün bulacağım ve dünyayı daha çok, daha kendiliğinden seveceğim. gülten akın benim için... iyi ki doğmuş harika bir kadın. yo hayır, doğum günü bugün değil, ölüm tarihi de değil. özel insanları anmak için veya birilerine iyi ki demek için belirli günlere ihtiyaç duyulmamalı. son olarak... birdenbire değil de zamanla birini sevmenin güzelliğini daha iyi anlatan bir şiire henüz rast gelmedim. "seni sevdim, seni birdenbire değil usul usul sevdim 'uyandım bir sabah' gibi değil, öyle değil nasıl yürür özsu dal uçlarına ve günışığı sislerden düşsel ovalara"